Helpdesk
Als beginnend wedstrijdleider kreeg ik de beschikking over een DOS-programmaatje, waarmee ik een finale volgens een gebruikelijk systeem binnen de biljartwereld kon laten verlopen. Het programma was een ramp, zeer gebruikers onvriendelijk en liep om de haverklap vast. Omdat ik tijdens mijn avondstudie aan de HTS was afgestudeerd op een computerprogramma voor treinbelasting op doorgaande liggers (dit kunt u direct weer vergeten), kon ik dus een beetje programmeren en besloot zelf een computerprogramma voor de biljartwereld te schrijven. De programma’s werden een succes en via Internet heb ik er, onder de naam van SpecialSoftware, honderden van verkocht.
Wat ik echter niet had ingeschat was de vergaande onhandigheid van de gemiddelde, vaak oudere wedstrijdleiders, als het om computers en Internet gaat. Wat ik ook niet had ingeschat, was (en is) de gewoonte van de gemiddelde computergebruiker om vooral geen handleidingen of helpteksten te lezen, doch direct aan de slag te gaan met welk programma dan ook, in de verwachting dat het allemaal zo logisch in elkaar zit, dat elke toetst waar je op drukt direct datgene oplevert wat men vindt dat die toets moet doen. Dat laatste vind ik eigenlijk ook, maar eigenwijs als ik ben, vertrouw ik meer op mijn eigen logica dan de wereldwijd opgedrongen logica van Microsoft.
Ik had dus mijn telefoonnummer op de site gezet, waarop men mij kon bellen bij onoverkomelijke problemen; een soort helpdesk dus. Die hulp was gratis. Als ik aan elk telefoontje 10 eurocent had verdiend, was ik nu rijk geweest. Maar aangezien ik in dit leven geen geldelijke rijkdom nastreef, maar rijkdom door ervaringen, ben ik in die periode behoorlijk aan mijn trekken gekomen. De meeste problemen gingen overigens niet zozeer over mijn programma’s maar hadden altijd te maken met het feit dat gebruikers nauwelijks weten hoe ze met Windows moeten omgaan. Een bestandje opslaan, gaat dan nog wel (dat doet het program- ma voor ze), maar dat wil dan nog niet zeggen dat men weet waar het bestandje wordt opgeslagen, laat staan dat men dat bestandje dus kan terugvinden. Uren heb ik samen met bellers naar bestandjes gezocht, waarvan de beller zeker wist dat die op zijn computer stonden; de vraag was alleen waar? Meestal vonden we die dan terug op floppy’s, usb-sticks of gewoon, onbedoeld op zijn bureaublad, maar nooit in de mappen die ik in de helpteksten had aanbevolen. Eén zo’n gesprek wil ik u niet onthouden en dat ging als volgt:
Beller: “Spreek ik met SpecialSoftware?”
Ik: “Ja, daar spreekt ….”
Beller: “Dat hoop ik dan maar, want ik ben namelijk doof.”
Het antwoord verraste mij geheel en ik weet nog dat ik mijn mobieltje even vóór mij hield en er verbaasd naar keek. Geen logische handeling uiteraard, maar blijkbaar een onbewuste hande- ling om eens even te “kijken” wie ik nu weer aan de lijn had. Ik hield mijn telefoon weer aan mijn oor en merkte dat de beller onverstoorbaar was doorgegaan.
Beller: “… en nu vraag ik mij af hoe ik dat bestandje nu weer kan openen?”
Ik (wat harder): “Over welk bestandje heeft u het?”
Beller: “Ik hoop dat u mijn vraag hebt begrepen, want ik ben namelijk doof, ziet u.”
Dat laatste zag ik uiteraard niet, maar in een ultieme poging de man te bereiken, zette ik het nu op een schreeuwen.
Ik: “Open de Verkenner !!!”
Beller: “Waar moet ik aan wennen?”
Dit ging niet lukken. Gelukkig zag de man dat ook in.
Beller: “Wacht even, ik geef u even mijn vrouw. U moet wel weten dat zij, anders dan ik, geen verstand heeft van computers.”
Ik zal u de rest van dit gesprek tussen twee heren en een dame besparen, maar na dik anderhalf uur had ik het voor elkaar dat één bestandje als bijlage van mijn e-mailtje, naar de juiste map was gekopieerd zodat het programma weer draaide. De vrouw bedankte mij hartelijk en zei: “Hier heeft u mijn man nog even.”
Dit was dan nog een technisch vraagje, dat met enig geduld kon worden opgelost. Veel vragen wilde ik echter niet oplossen. Niet omdat ik de klant niet wilde helpen, maar meer vanwege het feit dat de vraag om een aanpassingen van het programma vroeg, waar werkelijk geen andere wedstrijdleider in Nederland behoefte aan zou hebben.
“Wij spelen afwisselend een potje biljart en dan een potje darten op onze club. Kan dat ook met uw programma?”
Helaas, dat kon niet. Misschien kunt u beter een dart-programma aanschaffen, waarmee u ook de administratie van een biljartwedstrijd kunt bijhouden.
“Een speler moet 25 caramboles maken, maar hij maakt er toevallig 30. Waarom kan ik dat niet invoeren?”
Tja, eh.., sorry, maar toevallig kan dat niet.
“Ik heb zojuist een nieuwe computer aangeschaft en nu blijkt dat uw programma daar niet opstaat. Wat is dat voor een waardeloos programma?”
Nou eh…
“Ik had als naam van een speler Peter ingevoerd, maar het bleek Petra te zijn. Zit er geen spellingchecker in uw programma?” Jawel, maar eh…
Ach, gelukkig waren het ook veel gewone problemen, die snel opgelost konden worden met een alom bekend adviesje: zit de stekker wel in het stopcontact?
